Τρίτη 5 Μαρτίου 2024

Έντυπη έκδοση "π" - [Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο / Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας]

 


Για να κατεβάσετε το έντυπο σε μορφή pdf, πατήστε εδώ

 

Το παρόν έντυπο ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβρη του 2023 και τυπώθηκε σε 500 αντίτυπα τον Ιανουάριο του 2024. Μοιράζεται χέρι-χέρι σε αυτοοργανωμένους χώρους και εγχειρήματα, συμβάλλοντας σε έναν κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και κοινωνικούς διαχωρισμούς. Χωρίς αντίτιμο, σε συνειδητή ρήξη με εμπορευματικές και θεαματικές σχέσεις. Εχθρικά σε κάθε αναπαραγωγή του από τον κόσμο και τους μηχανισμούς της εξουσίας, από κρατικούς-καπιταλιστικούς θεσμούς και ΜΜΕ. Ενάντια στη λογική, τον πολιτισμό και την εξατομίκευση των μέσων «κοινωνικής δικτύωσης». Ελεύθερο για κάθε χρήση σε κάθε αυτοοργανωμένη κίνηση και εγχείρημα ενάντια σε κράτος-κεφάλαιο-πατριαρχία.


…«αυτοοργανώνουμε την καθημερινή μας ζωή,

την αντίσταση και την αλληλεγγύη μας μέσα στις γειτονιές»

Ο αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο ξεκίνησε τη διαδρομή του στην Πλατεία Λαού του Κερατσινίου τον Ιούνιο του 2005, μετά από 8 χρόνια τοπικής δραστηριοποίησης των «Αναρχικών Αντιεξουσιαστών Κερατσινίου». Από τότε μέχρι και σήμερα, αποτελεί ένα εγχείρημα κοινωνικοπολιτικής παρέμβασης αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα στις περιοχές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας, κάποιες φορές και σε άλλες περιοχές του Πειραιά. Ένας χώρος αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας και συναναστροφής, χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς, μακριά από εμπορευματικές σχέσεις, καταναλωτικά και θεαματικά πρότυπα. Ένα πείραμα διασταύρωσης, γνωριμίας, συντροφικότητας και δράσης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.


Η Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011 ως «Συνέλευση της Πλατείας στο Κερατσίνι», μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και ζυμώσεων σε πλατείες και γειτονιές της Αττικής, κατά τη διάρκεια της κρατικής/καπιταλιστικής λεηλασίας και της συστημικής κρίσης στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. Καλέστηκε και λειτούργησε ως ένας ανοιχτός κοινωνικός/συλλογικός τόπος για τη δυνατότητα συνάντησης, ζύμωσης και σύμπραξης για τους «από κάτω», στη βάση της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, της συνεισφοράς, του μοιράσματος, της αλληλοβοήθειας, της χαριστικότητας, της κοινότητας ανθρώπων, αγαθών και αξιών. Μετά τη συρρίκνωση του λεγόμενου «κινήματος των πλατειών», οι συνελεύσεις και οι δράσεις της συνέχισαν στο πλαίσιο της συλλογικής αυτοοργανωμένης αντίστασης, δημιουργικότητας και αλληλεγγύης που έχει διαμορφώσει από τα πρώτα της βήματα.


Σε όλα τα χρόνια της (συν)ύπαρξής τους, τα δύο αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έχουν παράλληλες και κοινές διαδρομές -με λόγο και δράσεις σε τοπικό αλλά και σε κεντρικό επίπεδο- οι οποίες βρίσκονται διαθέσιμες στα αντίστοιχα ιστολόγιά τους (anarxiko-resalto.blogspot.com / suneleushkeratsiniou.blogspot.com). Η παρούσα έκδοση, η οποία απορρέει από την κοινή απολογιστική διαδικασία τους, που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2020, αποτελεί κομμάτι και συνέχεια αυτών των διαδρομών και με αυτόν τον τρόπο συγκροτεί το περιεχόμενό της. Τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται διατρέχουν με διάφορους τρόπους τη λειτουργία τους εξαρχής, όπως γίνεται ξεκάθαρο και στον εναρκτήριο λόγο του κάθε σχήματος ξεχωριστά (στο κείμενο ανοίγματος του Ρεσάλτο το 2005 και στο ανοιχτό κάλεσμα για «Συνέλευση της Πλατείας» το 2011 που συμπεριλαμβάνονται στο τέλος αυτών των σελίδων). Η συλλογική ζύμωση και η περαιτέρω εμβάθυνση στα σημεία που θίγονται παρακάτω κρίθηκαν αναγκαίες με κριτήριο τις αντιφάσεις μας, το διαρκές άπλωμα αντίστοιχων κινηματικών περιεχομένων και προβλημάτων (με κλειστούς ή/και δημόσιους όρους) και ποικιλόμορφες κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις σε ευρύτερο επίπεδο.


Στη βάση αυτή, ο απολογισμός των δύο σχημάτων μας αποτέλεσε ένα πεδίο επεξεργασίας πολιτικών ζητημάτων που δεν περιορίζονται σε κάποια κλειστή σφαίρα μίας συνέλευσης. Απεναντίας, αφορούν και συσχετίζονται -όπως άλλωστε όλα τα συλλογικά εγχειρήματα, τα άτομα και οι επιλογές τους- με ένα ευρύτερο κοινωνικό, ταξικό, φυλετικό και πατριαρχικό περιβάλλον, το οποίο διέπεται από εξουσιαστικές σχέσεις, ρόλους, επιτελέσεις και αντιλήψεις. Συνεπώς, οι επεξεργασίες αυτές δεν αφορούν μόνο σε μία αυτοκριτική και κριτική αλλά την ίδια στιγμή αποσκοπούν στην εναντίωση και την καταστροφή ενός κόσμου ιεραρχιών, διαχωρισμών, καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Ως τέτοιες, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των ευρύτερων κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, των αυτοοργανωμένων αγώνων και κοινοτήτων, της αλληλεγγύης των «από κάτω» και της ρήξης με τον κόσμο της εξουσίας. Ως τέτοιες, μοιράζονται σε μία απόπειρα ανοιχτής διάδρασης, συμβολής και συμμετοχής σε μία συζήτηση και σε μία κοινωνική/κινηματική διεργασία που συμβαίνει κάθε ώρα και κάθε στιγμή, άλλες φορές υπόκωφα και άλλες φορές με κρότο, άλλες φορές υπογείως και άλλες φορές ανοιχτά.

 

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο

resalto@espiv.net

https://resalto.espivblogs.net
 

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

suneleush.keratsiniou@gmail.com

https://suneleushkeratsiniou.blogspot.com


Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2023

Η εξαθλίωση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού θα τελειώσει μόνο με την καταστροφή του [κείμενο]

Κείμενο του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο και της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας που μοιράζεται χέρι-χέρι στις γειτονιές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας, ενάντια στην ανάθεση των ζωών μας, ενάντια σε κράτος-κεφάλαιο-φασισμό και σε αλληλεγγύη στις καταλήψεις.


 

Η εξαθλίωση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού θα τελειώσει μόνο με την καταστροφή του

Η υπόσχεση της κυριαρχίας για «ανάπτυξη», «ευημερία» και «πρόοδο» πραγματοποιείται στις δυστοπίες του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Από τις καραντίνες και τη βιοπολιτική των υγειονομικών καθεστώτων μέχρι τις καταστροφές των πυρκαγιών και των πλημμυρών. Από τις κρατικές/καπιταλιστικές δολοφονίες στα σύνορα και τις γειτονιές μέχρι σε αυτές στους εργασιακούς χώρους και στα μέσα μεταφοράς. Από την εξαίρεση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των φυλακών μέχρι την καταστολή και τη φτωχοποίηση των «από κάτω». Σε έναν κόσμο αλυσοδεμένο σε «κρίσεις» και «έκτακτες ανάγκες» από την καπιταλιστική λεηλασία, την κρατική βία, τη στρατιωτικοποίηση και τον πόλεμο, την πατριαρχική αντεπίθεση και τις διακρίσεις στη βάση της θρησκείας, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, το μόνο παρόν και το μόνο μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι αυτό της εξαθλίωσης, της υποταγής, της ματαιότητας και του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Τα φλεγόμενα δάση, τα πλημμυρισμένα τοπία, οι νεκρές θάλασσες, οι ρημαγμένοι τόποι και ο διάσπαρτος θάνατος παρουσιάζονται ως «κλιματική αλλαγή» ή «βιβλική καταστροφή», έτσι ώστε να συγκαλυφθεί το γεγονός ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της αδιάκοπης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Γιατί εδώ και δεκαετίες πλέον, το «κλίμα» δεν «αλλάζει» από μόνο του αλλά το τραντάζει η επιβολή και η καταχρηστικότητα ενός ανθρωποκεντρικού εξουσιαστικού πολιτισμού -και συγχρόνως ανθρωποφάγου και ζωοκτόνου- που λεηλατεί τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Του πολιτισμού της ενεργειακής φρενίτιδας, των εξορύξεων και των γεωτρήσεων, της πυρηνικής ενέργειας και των ανεμογεννητριών, που σαρώνει τα πάντα για την ίδια του την αναπαραγωγή. Των συνεχών πολέμων και των οπλικών βιομηχανιών αλλά και της ειρηνικής βιομηχανίας του ελέγχου, της επιτήρησης και της ασφάλειας. Της μετατροπής της ζωής σε μία συνεχή κατανάλωση εμπορευμάτων και εικόνων αλλά και σε μία διαρκή, ανταγωνιστική και εξατομικευμένη επιβίωση. Για αυτό, οι «από πάνω» θα συνεχίσουν να σπέρνουν κρίσεις και οι «από κάτω» να θερίζουν καταστροφές.

Η κυριαρχική επιθετικότητα όμως δεν σταματάει εδώ. Διαβουλεύσεις, κατάθεση και ψήφιση νομοσχεδίων που εντείνουν τον έλεγχο, την υποτίμηση και τις ιδιωτικοποιήσεις στα πεδία της παραγωγής και της κοινωνικής αναπαραγωγής (υγεία, πανεπιστήμια, μέριμνα). Θεσμική επικύρωση «πατροπαράδοτων» αξιών, όπως η περίπτωση του νεοσύστατου «υπουργείου οικογένειας», σε μία συγκυρία όπου ο δυτικός κόσμος επαναφέρει βαθμιαία την απαγόρευση των αμβλώσεων. Αλλά και επιπλέον εργασιακοί εκβιασμοί και εκμετάλλευση, με αποκορύφωμα το νεοφιλελεύθερο «δικαίωμα» στη 16ωρη μισθωτή σκλαβιά, εν μέσω αυξημένου πληθωρισμού και μόνιμων ανατιμήσεων ακόμα και στα βασικότερα προϊόντα διαβίωσης ή επιβίωσης. Δηλαδή, η νομιμοποίηση του ίδιου «δικαιώματος» που δολοφονεί τους «από κάτω» στα εξαντλητικά ωράρια και τις διπλοβάρδιες (όπως συνέβη σε πολλές πρόσφατες περιπτώσεις σε λιμάνια, ναυπηγεία, ταχυμεταφορές κτλ) ή που τους εξαναγκάζει να επιβιώνουν ακόμα πιο δύσκολα ώστε τα αφεντικά τους να πλουτίζουν ακόμα περισσότερο. Ενώ, στα κάθε λογής «άσυλα» (ψυχιατρεία, φυλακές, στρατόπεδα μεταναστ(ρι)ων, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, ξενώνες κλπ), όπου δεν επιβάλλουν νέους τιμωρητικούς και εκδικητικούς νόμους, εξαθλιώνουν περαιτέρω τους έγκλειστους/ες με τη λογική του «απόβλητου». Παράλληλα, η αντιμεταναστευτική πολιτική -ως υπόδειγμα της θανατοπολιτικής, της απαξίωσης και της εκμετάλλευσης των «από κάτω»- έθεσε, τον περασμένο Ιούνιο στα ανοιχτά της Πύλου, νέα πρότυπα κρατικής τρομοκρατίας και χυδαιότητας με ασύλληπτα μεγέθη. Εκεί όπου ο θεσμικός ρατσισμός του ελληνικού κράτους και της ΕΕ έπνιξε παραδειγματικά στον πάτο της θάλασσας εκατοντάδες μετανάστριες/ες μονομιάς. Είναι το ίδιο κράτος, με τα ίδια ΜΜΕ, που δήθεν «φρίττουν» με τη στυγνή δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη από την Attica Group στο λιμάνι του Πειραιά, η οποία λειτούργησε με την ίδια μισάνθρωπη, ρατσιστική και δολοφονική λογική απέναντι σε έναν ντόπιο μη προνομιούχο, του οποίου η ζωή στα μάτια τους ήταν ανάξια να βιωθεί και αδιάφορο να σωθεί.

Απέναντι στις ατάκες του «δεν υπάρχει κράτος» (μαζί με παραπλήσιες, του τύπου «δεν υπάρχει τοπική αυτοδιοίκηση»), το ίδιο το κράτος δείχνει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται ότι όχι μόνο υπάρχει κράτος αλλά έχει και συνέχεια, κάνοντας τη δουλειά του με συνέπεια και σε συμφωνία με τις καπιταλιστικές (νεοφιλελεύθερες ή μη) και πατριαρχικές επιταγές. Επιλέγοντας ποιους, τί και πώς θα «διασώσει», πώς και πότε θα λεηλατήσει ή καταστρέψει, ποιους τόπους θα προφυλάξει και ποιους θα ερημώσει, ποιους θα συμπεριλάβει και ποιους θα αποκλείσει, ποιων οι ζωές έχουν σημασία και ποιων όχι. Είναι το κράτος με τις δημοκρατίες, τα πραξικοπήματα και τις μετα-δημοκρατίες του, με τη λογική της αντιπροσώπευσης, με τη συγκεντρωτική οργάνωση και επίλυση των υποθέσεών μας. Είναι το κράτος που καλεί τους πληθυσμούς να ψηφίζουν κεντρικά και τοπικά, εκμαιεύοντας συναινέσεις για την εξουσία του και επιστρέφοντάς τες ως «ατομική ευθύνη». Το κράτος που παλεύει να συνηθίσουμε τις κρίσεις του συστήματος και τις επιπτώσεις τους, επιβάλλοντας κανονικότητες εξαθλίωσης. Το κράτος που αφομοιώνει «συμπεριληπτικότητες» και ξερνάει ματαιότητα και συντηρητισμούς.

Στο πλαίσιο αυτό, οι αξίες του εθνικισμού, από την πατρίδα και τη θρησκεία έως τον στρατοπεδισμό και την οικογένεια προβάλλονται σε μία κοινωνική και θεσμική ποικιλία για όλα τα γούστα. Στην πραγματικότητα, με το μανδύα του «αντισυστημικού» (ή αυτού που «πολεμιέται από το σύστημα»), ο εθνικιστικός συρφετός ξερνάει απλά απαιτήσεις μίας αυταρχικότερης κρατικής εξουσίας. Από τους κυνηγούς-βασανιστές μεταναστριών/ών στα σύνορα έως τους κάθε λογής πατριδοφύλακες της ενδοχώρας και από τους υπερ-ορθόδοξους έως τους ακροδεξιούς και ναζιστές εντός ή εκτός κοινοβουλίου, η φασιστική ατζέντα -που ήδη διαπνέει την κρατική ατζέντα- βρίσκει διάφορους εκφραστές. Η δημοκρατία με τον θεσμικό της αντιφασισμό, μετά το ναζιστικό της ξέπλυμα στην περιβόητη δίκη των ναζί μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που θα «τελείωνε τον φασισμό μία και καλή», θρέφει τις νέες φασιστικές εφεδρείες της για την άμβλυνση των κοινωνικών/ταξικών αντιστάσεων, την προώθηση του κοινωνικού αυτοματισμού και τον αποπροσανατολισμό των συνειδήσεων.

Σε αυτή την πραγματικότητα, το ελληνικό κράτος -συνεπές στην καταστολή και τις απόπειρες καθυπόταξης και φίμωσης κάθε αυτοοργανωμένου εγχειρήματος, κάθε αδιαμεσολάβητης αντίστασης, κάθε αντιεξουσιαστικής και αναρχικής πρότασης- προχώρησε μερικές εβδομάδες πριν στην εκκένωση τεσσάρων ακόμα καταλήψεων στην Αθήνα, με τις δύο τελευταίες να επανακαταλαμβάνονται σε πείσμα των κυρίαρχων στρατηγικών: του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω-Κάτω Πατησίων στα Πατήσια, του Kατειλημμένου Κοινωνικού Κέντρου «Ζιζάνια» στη Φυλής, του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου και του Στεκιού Καλιαρντών στη Νομική. Η καθεμία με τα πολιτικά χαρακτηριστικά και τις επιλογές της, με την ιστορία, τους τοίχους, τα φυτά, τα ζώα και τους ανθρώπους της. Με πλήθος αντιστάσεων και αγώνων, όπως πχ ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, τον εξευγενισμό και την τουριστικοποίηση, τον ρατσισμό και τη queer-φοβία, την καταστολή και τη στρατιωτικοποίηση, την πατριαρχία και τον σπισισμό. Εν μέσω αλλά και εξαιτίας της γενικευμένης απαξίωσης της ζωής και των κοινωνικών σχέσεων, το κράτος εντείνει τις επιθέσεις του σε ό,τι απειλεί την τάξη, την ασφάλεια, την «καθαρότητα» και την κοινωνική ειρήνη. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η ιστορία έχει αποδείξει πως απέναντι στις κατά καιρούς κυριαρχικές δυστοπίες, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι αγώνες μπορούν να τις αντισταθούν και να τις καταποντίσουν.

Οι καταλήψεις δεν είναι μόνο αντιπρόταση απέναντι στην ιδιοκτησία και τον κοινωνικό κατακερματισμό, δεν είναι μόνο σημεία συνάντησης, αντίστασης και εξέγερσης. Είναι επίσης και πεδία πρόκλησης απελεύθερων και αντι-ιεραρχικών κοινοτήτων αλληλεγγύης στο εδώ και τώρα, προσβλέποντας σε έναν κόσμο αλληλοβοήθειας, χωρίς εξουσία και επίπλαστους διαχωρισμούς. Εκεί που η συνύπαρξη, η αντιμετώπιση των καθημερινών ατομικών και των συλλογικών υποθέσεων δεν χαρίζεται πουθενά, αλλά ούτε και μεσολαβείται από ειδικούς και αυθεντίες.

Προφανώς οι καταλήψεις είναι εστίες ανομίας γιατί ο Νόμος είναι αυτός που επιβάλλει τις δυστοπίες. Προφανώς οι καταλήψεις είναι κίνδυνος, κίνδυνος ενάντια σε κάθε κυριαρχία. Για αυτό και τα κράτη με τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς δεν σταματάνε ποτέ να επιδιώκουν την εξαφάνισή τους. Ας τους θυμίσουμε (κι ας θυμηθούμε) πως οι αξίες της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της ρήξης, της απελευθέρωσης δεν καταστέλλονται και δεν εκκενώνονται.

Από τον Έβρο και τη Θεσσαλία έως την Πάρνηθα και τη Ρόδο...

Από την Πύλο, τα Τέμπη και τα Διαβατά έως την Ομόνοια, το λιμάνι του Πειραιά, το Πέραμα και το Κερατσίνι...

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ


Σεπτέμβρης 2023

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο

Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας

 

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023

Πανό ενάντια σε κράτος-κεφάλαιο-φασισμό & αλληλεγγύης στις καταλήψεις

Πανό ενάντια σε κράτος-κεφάλαιο-φασισμό & αλληλεγγύης στις καταλήψεις που αναρτήθηκαν στο Κερατσίνι και τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας από τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο και τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας






Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2023

Η εξαθλίωση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού θα τελειώσει μόνο με την καταστροφή του [αφίσα]

Αφίσα του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο και της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας που κολλιέται στις γειτονιές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.



Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Η κρατική/καπιταλιστική υπόσχεση για «ανάπτυξη», «ευημερία» και «πρόοδο» γίνεται πράξη στα φλεγόμενα δάση, την πλημμυρισμένη γη και τους ρημαγμένους τόπους. Στην επιβολή του θανάτου, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης ως κανονικότητα. Γίνεται πράξη μέσα από τη λεηλασία της γης και τον ανθρωποκεντρισμό. Μέσα από την εντεινόμενη μισθωτή σκλαβιά και τη φτωχοποίηση των «από κάτω». Γίνεται πράξη στις βιτρίνες της κατανάλωσης και στην κατανάλωση της οθόνης. Στους πολέμους, τη στρατιωτικοποίηση και τις εθνικές αυταπάτες. Στον εγκλεισμό των φυλακών, των στρατοπέδων και των ψυχιατρείων. Στη μιζέρια της εξατομίκευσης, του εγωκεντρισμού και του κοινωνικού αυτοματισμού. Γίνεται πράξη μέσα από την προώθηση του ρατσισμού και των φασιστικών εφεδρειών που θρέφει η δημοκρατία ως το μακρύ της χέρι. Γίνεται πράξη μέσα από τον θεσμικό αντιφασισμό που αμβλύνει τις κοινωνικές αντιστάσεις και ανοίγει δρόμους σε νέα και παλιά φασιστικά μορφώματα…

Σε αυτό το πλαίσιο, εν μέσω γενικευμένης απαξίωσης της ζωής και των σχέσεων, το κράτος εντείνει τις επιθέσεις του σε ό,τι απειλεί την τάξη, την ασφάλεια και την «καθαρότητα», με αιχμή τις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Γιατί αποτελούν συνειδητές εστίες ανομίας ενάντια στις δυστοπίες του Νόμου, γιατί αποτελούν κίνδυνο ενάντια σε κάθε κυριαρχία, γιατί είναι αντιπροτάσεις για ατομική και συλλογική χειραφέτηση, συνύπαρξη και απελευθέρωση.

ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

Από τον Έβρο και τη Θεσσαλία έως την Πάρνηθα και τη Ρόδο, από την Πύλο, τα Τέμπη και τα Διαβατά έως την Ομόνοια, το λιμάνι του Πειραιά, το Πέραμα και το Κερατσίνι

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ

 

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2023

Πανό και συνθήματα αλληλεγγύης σε μετανάστες/ριες


 
Πανό και συνθήματα αλληλεγγύης σε μετανάστες/ριες στο Κερατσίνι, τη Δραπετσώνα και στο λιμάνι του Πειραιά απέναντι από το υπουργείο ναυτιλίας για τη δολοφονία εκατοντάδων μεταναστών/ριών από το ελληνικό κράτος, τον Frontex και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη την Τετάρτη 14/06 στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Πύλου.
 
Η αδιάκοπη συστημική προπαγάνδα που μεταθέτει τις ευθύνες από την «ατυχή στιγμή» μέχρι και στους ίδιους τους μετανάστες/ριες και η χυδαία διακήρυξη «εθνικού πένθους» δεν μπορούν να αποκρύψουν έναν ομαδικό πνιγμό ενορχηστρωμένο από τον θεσμικό ρατσισμό, τους πολέμους, την καταστολή, τους αποκλεισμούς και τη μισαλλοδοξία της εθνικής ενότητας και της ευρωπαϊκής «ανωτερότητας». Πρόκειται για μία ακόμα κρατική δολοφονία που πραγματοποιήθηκε ως αναπόσπαστο κομμάτι και συνειδητή επιλογή της αντιμεταναστευτικής πολιτικής (εκ μέρους αριστερής ή δεξιάς διακυβέρνησης), των φραχτών, των στρατοπέδων και των κέντρων κράτησης, των δολοφονιών και των επαναπροωθήσεων, της εγκληματοποίησης και της στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών/ριων.
 
Αλληλεγγύη σε μετανάστες/ριες και κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστών/ριών ενάντια στον πολιτισμό των συνόρων, των εθνών-κρατών, του κεφαλαίου, της πατριαρχίας και των επίπλαστων διαχωρισμών και διακρίσεων.
 
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες της πορείας αλληλεγγύης στο κέντρο της Αθήνας την Πέμπτη 15/06 που διώκονται με πλημμεληματικές και κακουργηματικές κατηγορίες για την εναντίωσή τους στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
 
 



 

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2023

Δεν είναι ατυχήματα, είναι δολοφονίες - Αφίσες με αφορμή τις εργατικές δολοφονίες






Αφίσες του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο και της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας που κολλιούνται στις γειτονιές του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, του Περάματος και της Ιχθυόσκαλας, με αφορμή τη νέα εργατική δολοφονία του χειριστή γερανού Γιάννη Νομικού και τον βαρύ τραυματισμό 2 ακόμα συναδέλφων του στις 29/05/23, κατά τη διάρκεια εργασιών επισκευής επιβατικού πλοίου συμφερόντων της ΑΝΕΚ στη δεξαμενή ΙΙΙ της COSCO στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος.

Σε κοντινό χρονικό διάστημα πριν και μετά τη νέα αυτή εργατική δολοφονία, προηγήθηκαν και ακολούθησαν δυο ακόμα δολοφονίες (ενός εργάτη στα ναυπηγεία της Ερμούπολης Σύρου και ενός δύτη σε επιθεώρηση πλοίου στο Λαύριο) και πολλοί τραυματισμοί εργατών σε Πέραμα, Σαλαμίνα και Ελευσίνα. Κι όλα αυτά αφού τον Οκτώβρη του 2021, ο λιμενεργάτης Δημήτρης Δαγκλής συνεθλίβη εν ώρα εργασίας από γερανογέφυρα στην προβλήτα ΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων της COSCO, με σύσσωμα τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά να σπεύδουν για την καταστολή και τον κατευνασμό των κοινωνικών/ταξικών αντιδράσεων σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ.

Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένα. Είναι η πραγματική όψη της καπιταλιστικής ανάπτυξης μέσα σε ένα περιβάλλον κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, εντατικοποίησης της μισθωτής σκλαβιάς και των εκβιασμών της, εξαντλητικών ωραρίων, έλλειψης μέτρων και μέσων προστασίας και χαμηλών μισθών. Είναι η βάση των πολυδιαφημιζόμενων πρόσφατων ρεκόρ σε κέρδη, κύκλο εργασιών, αριθμό εμπορευματοκιβωτίων και τουριστική προσέλευση στο λιμάνι του Πειραιά. Είναι το μέλλον, η πρόοδος και η ελπίδα που μας επιφυλάσσουν κράτος και κεφάλαιο επιβάλλοντας περαιτέρω υποτίμηση, φτωχοποίηση, επισφάλεια, στρατιωτικοποίηση, έλεγχο, επιτήρηση και καταστολή.

 



 

Κυριακή 11 Ιουνίου 2023

Αντιεκλογικό κείμενο ενάντια στον "μαγικό κόσμο" των κυρίαρχων

Αντιεκλογικό κείμενο ενάντια στον "μαγικό κόσμο" των κυρίαρχων από τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης & ρήξης Ρεσάλτο και τη Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας που μοιράζεται στις γειτονιές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.




Ο «μαγικός κόσμος» των κυρίαρχων διατυμπανίζει…
«Έχουμε Γιορτή!» [έχουν δηλαδή...]
«Γιορτάζουμε τη Δημοκρατία!» [γιορτάζουν δηλαδή…]
 
Τώρα οι «μάγοι» πέρα από τις οθόνες έρχονται ξανά -για λίγες παραστάσεις- και στις γειτονιές μας. Θεαματικές ψευδαισθήσεις και φανταστικά κόλπα για όλα τα γούστα: δεξιόστροφα, αριστερόστροφα, κεντρομόλα, φυγόκεντρα, ανένταχτα, αναποφάσιστα κτλ. Σου παρουσιάζουνε τη μία και μοναδική πολυφωνία που καταφέρνει πάντα να λέει τα ίδια, αρκεί να μην αμφισβητείται η συνέχεια του κράτους. Έρχεται το «μαγικό ραβδί» του πατριωτισμού για να ενώσει καταπιεστές με καταπιεσμένους και να εγκληματοποιήσει ό,τι δεν χωράει κάτω από την ομπρέλα της «ελλάδας». Και στην κορύφωση της παράστασης, μοιράζουν «μαγικά χαρτάκια» που βάζεις σε ένα «μαγικό κουτί» που λέγεται κάλπη για να βιώσεις αυτήν τη συγκλονιστική εμπειρία να «συμμετέχεις στα κοινά» και τσουπ! Συμμετέχεις και εσύ, μαζί τους, στη γιορτή της δημοκρατίας! Και μια μέρα μετά τις εκλογές, τσουπ! Το θέαμα επιστρέφει στις οθόνες κι εσύ αρχίζεις ξανά να βλέπεις, να αισθάνεσαι, να σε περικλείει ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός στην καθημερινότητά σου. Η στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής να συνεχίζεται. Η φυλετική και η έμφυλη βία να περπατούν μαζί σου. Η δουλειά να διαβρώνει εσένα και τους γύρω σου, η φτώχεια να απλώνεται στη γειτονιά σου. Η καταστολή να προσπαθεί να πνίξει κάθε αντίσταση.
Έτσι, «μαγικά» κάθε καλοκαίρι καίγονται εκτάσεις γης και μεταμορφώνονται σε οικόπεδα και ανεμογεννήτριες. «Μαγικά», οι μετακινήσεις και η εργασία καταλήγουν σε θανατηφόρα «δυστυχήματα». «Μαγικά», σε πετάνε έξω από το σπίτι σου και «μαγικά» θα σε κλειδώσουν μέσα αν θεωρηθείς «κίνδυνος» για αυτούς. «Μαγικά», εμφανίζονται ως «αόρατοι εχθροί» ιοί και μικροοργανισμοί και όχι ο πολιτισμός της εκμετάλλευσης που τους προκαλεί. «Μαγικά», δολοφονούνται συστηματικά μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα, ρομά στην ενδοχώρα, γυναίκες και μη αρρενωπότητες στα σπίτια, στους δρόμους, στις πλατείες. Και πόσα θεαματικά «μαγικά» κάνουν άραγε οι πολεμικές τους μηχανές, όταν αποφασίζουν να παίξουν σκάκι «για την ειρήνη» με τα πιο δυνατά τους πιόνια. Και τα «μαγικά» τους πάνω μας να μην έχουν τελειωμό.
Το τσίρκο τους ξέρει να διαχέει επίπλαστες ελπίδες, φόβους, διλήμματα, διακινδυνεύσεις. Γνωρίζει την τέχνη της αντιστροφής περισσότερο από οτιδήποτε. Σε θέλει να φοβάσαι το ενδεχόμενο της καταστροφής του κι όχι της συνέχισής του. Το να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου κι όχι να του την αναθέτεις. Σε θέλει να φοβάσαι το να αλλάξει αυτός ο κόσμος και όχι να διαιωνίζεται. Να φοβάσαι να το αψηφήσεις και όχι να δώσεις την ψήφο και τη συναίνεσή σου σου στις νέες αλυσίδες που σου ετοιμάζει. Σε θέλει να πιστεύεις πως οτιδήποτε απελευθερωτικό και ενάντιά του είναι επικίνδυνο κι όχι ό,τι υποτάσσεται σε αυτό.
Για εμάς, μαγικό είναι να αποφασίζουμε εμείς για τις ζωές μας, να εξαφανίζουμε τη διαμεσολάβηση των αντιπροσώπων και την εξουσία πολιτικών και οικονομικών αφεντικών. Να συνδεόμαστε με κάθε γωνιά της γης που γιορτάζει την ελευθερία: στη φεμινιστική εξέγερση στο ιράν, στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες στην γαλλία, στις αντιστάσεις ενάντια στην λευκή ανωτερότητα στις ηπα, στις ανυπότακτες κοινότητες στο μεξικό, στους αγώνες ενάντια στις φυλακές και τα ψυχιατρεία... Στις συγκεντρώσεις, τις απεργίες, τις απαλλοτριώσεις, τις καταλήψεις, τις συνελεύσεις, τις συγκρούσεις ενάντια στην κυριαρχία βρίσκουμε τα ξόρκια. Την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη ρήξη, την ενσυναίσθηση, τη φροντίδα, τη χειραφέτηση. Φανταστικά και μαγικά είναι το να είμαστε το ένα για το άλλο, να χτίζουμε αυτοοργανωμένες κοινότητες, να ερχόμαστε καθημερινά σε ρήξη με τον κόσμο της εξουσίας, του εμπορεύματος, του εθνικισμού, της αρτιμέλειας, του σεξισμού και του ρατσισμού... Μα το πιο σημαντικό για όλα τα παραπάνω, είναι πραγματικά απελευθερωτικά για όλους/ες/α μας. Φανταστική και μαγική είναι η κίνησή μας προς την απελευθέρωση…
 
…η εξεγερσιακή ευαισθησία είναι μαγική και δεν θα χωρέσει ποτέ σε καμία κάλπη
 
Ιούνιος 2023 

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
 

Κυριακή 14 Μαΐου 2023

Αντιεκλογικές αφίσες ενάντια στην ανάθεση των ζωών μας

Διασυλλογικές αντιεκλογικές αφίσες του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο και της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας που κολλιούνται στις γειτονιές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.


 

Η κάλπικη υπόσχεση της κυριαρχίας

Τα εκλογικά πανηγύρια επιστρέφουν και μαζί τους η ψευδαίσθηση της ενεργής συμμετοχής των «από κάτω» στις υποθέσεις τους. Από την «ελευθερία έκφρασης και λόγου» των social media του κοινωνικού ελέγχου μέχρι τη «δύναμη της ψήφου», η ατομική/κοινωνική χειραφέτηση αποδυναμώνεται με thumbs και σταυρούς ανάθεσης. Ο πλουραλισμός της κάλπης δεν είναι παρά η μονοφωνία της εξουσίας που υπόσχεται ένα «νέο μέλλον» καταπίεσης και εκμετάλλευσης, διακινδυνεύσεων και «έκτακτων αναγκών». Πίσω από την «ανάπτυξη» η λεηλασία και η φτωχοποίηση, πίσω από την «εθνική ενότητα» οι εθνικισμοί και οι πόλεμοι, πίσω από την «ασφάλεια» η στρατιωτικοποίηση και η καταστολή, πίσω από τη «δικαιοσύνη» η πατριαρχική και ρατσιστική αντεπίθεση, πίσω από την «κοινή ελπίδα» η θλίψη, η μοναξιά, η ματαιότητα.

Γκρεμίζεται με αυτοοργανωμένη, αδιαμεσολάβητη ρήξη

Ενάντια στον κατακερματισμό της ζωής από «αντιπροσώπους» και «ειδικούς», στην πατριαρχική επιβολή «σωτήρων» και «προστατών», σε κάθε νομιμοποίηση της πολιτικής/οικονομικής εξουσίας και των σχεδιασμών της, στην αφομοίωση και την καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων. Ενάντια στη διακυβέρνηση, τη μεσολάβηση, την ιεραρχία και τους κοινωνικούς/ταξικούς διαχωρισμούς.
Αυτοοργανωμένοι αγώνες και κοινότητες αλληλεγγύης, σε σύγκρουση με τον κόσμο της εξουσίας, των αφεντικών, των συνόρων, των θρησκειών, του μιλιταρισμού, του σεξισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού.

 

Για έναν κόσμο χωρίς κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία.

 

Ενάντια στην ανάθεση των ζωών μας

Αυτοοργάνωση - Αντίσταση - Αλληλεγγύη

 

Παρασκευή 12 Μαΐου 2023

Αντιφασιστική Πορεία στο Χαϊδάρι 7/5

Αναδημοσίευση από το blog της Κατάληψης Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι):

 

Την Κυριακή 7/5 πραγματοποιήθηκε αντιφαστιστική πορεία στην πόλη του Χαϊδαρίου από την κατάληψη Παπουτσάδικο.

 

Ακολουθεί οπτικοακουστικό υλικό από αυτόπτες μάρτυρες.


 

Και υλικό από την πορεία








Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022

ΒΙΑΣΤΕΣ, ΣΕΞΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ...

η οργή μας, κύκλους κάνει γύρω σας και σας περικυκλώνει...

...εξοργιζόμαστε που καθημερινά μαθαίνουμε περιστατικά πατριαρχικής βίας και επιβολής. Εξοργιζόμαστε που η πατριαρχία αντεπιτίθεται μέσα από τους θεσμούς της και αφομοιώνει όλη αυτή τη βία ξερνώντας την σε στατιστικές, νούμερα και αριθμούς προκειμένου να τη συνηθίσουμε, να συμφιλιωθούμε μαζί της. Εξοργιζόμαστε που οι μπάτσοι και οι δικαστές έχουν ανακηρυχθεί σε προστάτες, μέχρι βέβαια να βρεθούν “υπόλογοι” για βιασμούς ή για υποτίμηση και βασανισμό επιζήσαντων προσώπων στις δικαστικές αίθουσες… Εξοργιζόμαστε με τις λέξεις. Εξοργιζόμαστε με τις δικαιολογίες. Εξοργιζόμαστε με τους προστάτες κάθε είδους… Και όχι δεν θα χαρίσουμε το μονοπώλιο της βίας στην πατριαρχία και το κράτος. Θα εκφράζουμε τη συλλογική αντιβία που μας αναλογεί, με μόνη προϋπόθεση να στέκεται η μία δίπλα στο άλλο, φωτίζοντας και αναδεικνύοντας τις μυριάδες γκρίζες αποχρώσεις στις επιθυμίες, τις επιλογές και τα όνειρα. Για να συμβάλλουμε στην καταστροφή του κόσμου που εξουσιάζει, καταπιέζει και εκμεταλλεύεται...


Στις 24.11.22 το απόγευμα, περίπου 40 συντρόφισσες/α/οι συναντηθήκαμε αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα, αλληλέγγυα προκειμένου να παρέμβουμε σε πλατείες και δρόμους που διαπερνούν τη Νίκαια, τον Πειραιά και το Κερατσίνι μετά τη γνωστοποίηση, στις αρχές του Νοέμβρη, μίας σειράς επιθέσεων σε γυναίκες σε αυτή την ακτίνα. Ξεκινήσαμε με μικροφωνική μίας ώρας στην πλατεία Χαλκηδόνας στη Νίκαια, κατευθυνθήκαμε κρεμώντας πανό, μοιράζοντας κείμενα, πετώντας τρικάκια, κολλώντας αφίσες, ομορφαίνοντας με στένσιλ και γράφοντας συνθήματα στους τοίχους μέχρι στη στάση του μετρό των Μανιάτικων στον Πειραιά, συνεχίσαμε στην πλατεία Θεμιστοκλή, όπου και ήταν ένα από τα σημεία που πραγματοποιήθηκαν οι επιθέσεις, για να καταλήξουμε στην πλατεία Κύπρου στο Κερατσίνι.

^το κείμενο που μοιραζόταν σε pdf βρίσκεται εδώ

^ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση: